Nothing Changes If Nothing Changes

!Nothing Changes If Nothing Changes

تا وقتی هیچ کاری نکنی، هیچ چیز عوض نمی‌شه!

 

 

 

Have you ever felt stuck in your life?

تا حالا حس کردی توی زندگی‌ات گیر افتادی؟

 

Like every week feels the same.

انگار هر هفته مثل هفته قبله.

 

You wake up, go through your routine, scroll your phone, feel a little guilty, promise to change, but then nothing really changes.

بیدار می‌شی، روتین همیشگی‌تو انجام می‌دی، توی گوشیت می‌چرخی، یه کم احساس گناه می‌کنی، به خودت قول می‌دی که تغییر کنی، اما در واقع هیچ چیزی تغییر نمی‌کنه.

 

I’ve been there, too.

منم اونجا بودم، دقیقاً همین حسو داشتم.

 

Many times we say we want to get better at English.

خیلی وقت‌ها می‌گیم می‌خوایم توی انگلیسی بهتر بشیم.

 

We say we want to live healthier.

می‌گیم می‌خوایم سالم‌تر زندگی کنیم.

 

We say we want to be more focused, more confident, more creative.

می‌گیم می‌خوایم تمرکز بیشتری داشته باشیم، بااعتمادبه‌نفس‌تر باشیم، خلاق‌تر بشیم.

 

But deep down, we’re just repeating the same habits, the same choices, the same safe patterns.

اما ته دلمون فقط داریم همون عادت‌های قدیمی، همون انتخاب‌ها و همون الگوهای امن رو تکرار می‌کنیم.

 

And here’s the hard truth.

و اینجا یه حقیقت سخت هست:

 

If you change nothing, nothing will change.

اگه هیچ چیزی رو تغییر ندی، هیچ چیزی تغییر نمی‌کنه.

 

It sounds simple, right?

ساده به نظر می‌رسه، نه؟

 

But sometimes simple truths are the ones we ignore the most.

اما گاهی ساده‌ترین حقیقت‌ها همون‌هایی‌ان که بیشتر از همه نادیده‌شون می‌گیریم.

 

We wait for the right time.

منتظر زمان مناسب می‌مونیم.

 

We wait for motivation.

منتظر انگیزه می‌مونیم.

 

We wait until we’re not tired or not busy.

منتظر می‌مونیم تا خسته نباشیم یا سرمون خلوت‌تر بشه.

 

But let me remind you of something.

اما بذار یه چیزی رو بهت یادآوری کنم:

 

A small step forward is still a step out of where you were stuck.

یه قدم کوچیک به جلو، هنوز یه قدمه برای بیرون اومدن از جایی که گیر کردی.

 

You don’t need a perfect plan. You just need movement.

نیازی به یه برنامه کامل نداری، فقط به حرکت نیاز داری.

 

Time keeps moving. And we’re still waiting.

زمان داره می‌گذره و ما هنوز منتظریم.

 

Still saying one day.

هنوز داریم می‌گیم یه روزی…

 

But maybe one day is just code for never.

اما شاید «یه روزی» فقط رمزیه برای «هیچ وقت».

 

In this quiet moment, I want to sit with you.

توی این لحظه‌ی آروم، می‌خوام باهات بشینم.

 

Just you and me.

فقط من و تو.

 

Let’s talk about why we hold back, why change feels heavy, and why even the tiniest shift, a small new choice, can slowly open a new door.

بیا حرف بزنیم درباره اینکه چرا عقب می‌کشیم، چرا تغییر سنگین به‌نظر می‌رسه، و چرا حتی یه تغییر کوچیک، یه انتخاب جدید کوچولو، می‌تونه آروم‌آروم یه در جدید رو باز کنه.

 

Nothing blooms overnight, but every flower starts with a decision to push through the soil.

هیچ گلی یه‌شبه شکوفه نمی‌ده، اما هر گلی با یه تصمیم برای عبور از خاک شروع می‌شه.

 

You don’t have to become someone else.

لازم نیست آدم دیگه‌ای بشی.

 

You don’t need to impress the world.

نیازی نیست کسی رو تحت‌تأثیر قرار بدی.

 

You just need to whisper to yourself, “I deserve better than staying stuck.”

فقط باید زیر لب به خودت بگی: «من لایق چیز بهتری‌ام از این موندن توی باتلاق.»

 

Change doesn’t require noise. It just needs honesty and a little bit of courage.

تغییر نیاز به سروصدا نداره. فقط یه کم صداقت و یه ذره شجاعت می‌خواد.

 

So, let’s breathe together. Let’s begin gently.

پس بیا با هم نفس بکشیم. آروم شروع کنیم.

 

Let’s explore this quiet but powerful truth.

بیا این حقیقت آروم ولی قدرتمند رو کشف کنیم.

 

Nothing changes if nothing changes.

هیچ‌چیز تغییر نمی‌کنه، اگه هیچ‌چیز تغییر نکنه.

 

You don’t need the world to understand your journey.

لازم نیست دنیا سفر تو رو درک کنه.

 

You just need to understand it yourself.

فقط کافیه خودت درکش کنی.

 

You don’t need a dramatic leap. You need a soft beginning.

نیازی به یه جهش بزرگ نداری. فقط یه شروع آروم کافیه.

 

A gentle “yes” whispered in the dark.

یه «آره» آروم که توی تاریکی زمزمه می‌کنی.

 

A quiet “I’m ready” even if you’re shaking.

یه «آماده‌ام» در سکوت، حتی اگه داری می‌لرزی.

 

You can begin before you’re confident.

می‌تونی شروع کنی، حتی قبل از اینکه اعتمادبه‌نفس داشته باشی.

 

You can move before you’re fully healed.

می‌تونی حرکت کنی، حتی اگه هنوز کامل خوب نشدی.

 

Healing happens in the movement. Confidence grows in the doing.

بهبود توی حرکت اتفاق می‌افته. اعتمادبه‌نفس توی عمل شکل می‌گیره.

 

Stop waiting for the stars to align.

بس کن منتظر موندن تا همه چی کامل بشه.

 

Start with what you have.

با اون چیزی که الان داری شروع کن.

 

Even if all you have is a whisper of hope.

حتی اگه تنها چیزی که داری، یه زمزمه از امیده.