ورود/عضویت
Don’t Blame What Protects
!Don’t Blame What Protects
سرزنش نکن چیزی را که از تو محافظت می‌کند!
One thing is common for all of us.
یک چیز میان همه ما مشترک است.
Sometimes what we see is not the truth
گاهی چیزی که می‌بینیم حقیقت نیست
and sometimes the truth is hidden from what we see.
و گاهی حقیقت پشت آنچه می‌بینیم پنهان است.
A turtle lived peacefully in the deep sea.
لاک‌پشتی در اعماق دریا به آرامی زندگی می‌کرد.
He had no fear, no worries.
او نه ترسی داشت و نه نگرانی‌ای.
One cold day, the warm sunlight shining on the sea made the turtle’s heart crave it.
یک روز سرد، نور گرم خورشید که روی دریا می‌تابید، دل لاک‌پشت را برایش مشتاق کرد.
He thought, “No matter what, today I will enjoy the sun.”
با خود فکر کرد: «هر طور شده، امروز از آفتاب لذت می‌برم.»
First, he carefully peaked his head out of the water and looked all around.
اول، سرش را با احتیاط از آب بیرون آورد و به اطراف نگاه کرد.
When he was sure there was no danger, he slowly moved toward the shore.
وقتی مطمئن شد خطری نیست، آرام به سمت ساحل حرکت کرد.
After some time, he reached the beach.
بعد از مدتی، به ساحل رسید.
Sitting under the warm sun, he felt an overwhelming sense of happiness.
زیر آفتاب گرم نشسته بود و احساسی سرشار از شادی در دلش موج می‌زد.
When he saw the beautiful footprints he had left on the sand, he was filled with pride.
وقتی ردپای زیبایی را که روی شن‌ها گذاشته بود دید، پر از غرور شد.
They looked like an artist had carefully drawn them.
آن ردپاها مثل نقاشی بودند که هنرمندی با دقت کشیده باشد.
But suddenly, a big wave came and erased all his footprints.
اما ناگهان موج بزرگی آمد و همه ردپاهایش را پاک کرد.
The turtle became very angry.
لاک‌پشت خیلی عصبانی شد.
He shouted at the sea.
او بر سر دریا فریاد زد.
I thought you were my best friend, but you have destroyed my happiness.
فکر می‌کردم تو بهترین دوستم هستی، اما خوشحالی‌ام را نابود کردی.
You are my enemy now.
اکنون تو دشمن منی.
The sea remained calm and softly said, “My friend, everything I do is for your good.”
دریا آرام ماند و به نرمی گفت: «دوست من، هر کاری که می‌کنم به نفع توست.»
The sea explained, “Hunters who catch turtles always track them by their footprints.
دریا توضیح داد: «شکارچیانی که لاک‌پشت‌ها را می‌گیرند، همیشه ردشان را از روی جای پا دنبال می‌کنند.
If I hadn’t washed your prints away, maybe you wouldn’t be alive now.
اگر ردپایت را پاک نکرده بودم، شاید حالا زنده نبودی.
If I made the mistake of saving your life, please forgive me.”
اگر با نجات جانت اشتباهی کردم، لطفاً مرا ببخش.»
Hearing this, the turtle’s eyes filled with tears.
با شنیدن این حرف‌ها، چشمان لاک‌پشت پر از اشک شد.
He realized his big mistake.
او به اشتباه بزرگش پی برد.
He had misunderstood his true friend.
او دوست واقعی‌اش را اشتباه فهمیده بود.
The turtle said, “Please forgive me, my friend.
لاک‌پشت گفت: «لطفاً مرا ببخش، دوست من.
I didn’t understand your feelings.
من احساساتت را درک نکردم.
You always wanted the best for me.”
تو همیشه بهترین‌ها را برایم می‌خواستی.»
From that day, their friendship became even stronger.
از آن روز، دوستی‌شان محکم‌تر شد.
Sometimes in life, we quickly blame those who love us just because we don’t understand their actions.
گاهی در زندگی، خیلی زود کسانی را که دوستمان دارند سرزنش می‌کنیم، فقط چون کارهایشان را درک نمی‌کنیم.
But not everything is as it seems.
اما همه‌چیز آنطور که به نظر می‌رسد نیست.
What feels like a loss may be someone’s hidden way of protecting us.
چیزی که مثل یک باخت به نظر می‌آید، شاید راه پنهانی کسی برای محافظت از ما باشد.
Always try to see things from others’ eyes.
همیشه تلاش کن چیزها را از نگاه دیگران ببینی.
True relationships grow not just by sharing happiness, but by understanding the silent efforts made for our well-being.
رابطه‌های واقعی فقط با شادی‌ها رشد نمی‌کنند، بلکه با درک تلاش‌های خاموشی که برای خوشبختی ما انجام می‌شود رشد می‌کنند.
Before judging, pause.
قبل از قضاوت، کمی مکث کن.
Maybe they are saving you from something you can’t see yet.
شاید آنها تو را از چیزی نجات می‌دهند که هنوز نمی‌توانی ببینی.
صفحه اصلی 
محصولات
دوره ها
حساب کاربری