Stay Strong in Tough Times

!Stay Strong in Tough Times

 تو شرایط سخت قوی بمون

 

 

 

 

Once upon a time in a small village,

روزی روزگاری در روستایی کوچک،

there was a young girl who just couldn’t keep up.

دختری جوان زندگی می‌کرد که اصلاً نمی‌توانست هم‌پای زندگی پیش برود.

She had to go to school, study, play sports, attend extra classes, and it was all too much.

او باید به مدرسه می‌رفت، درس می‌خواند، ورزش می‌کرد، در کلاس‌های فوق‌برنامه شرکت می‌کرد، و همه‌ی این‌ها برایش خیلی زیاد و سنگین بود.

No matter what she did, it felt like one problem after another kept coming up.

فرقی نمی‌کرد چه کاری انجام می‌داد، احساس می‌کرد که یکی‌یکی مشکل‌ها از راه می‌رسند.

Every time she solved one, another would appear.

هر بار که یک مشکل را حل می‌کرد، یکی دیگر ظاهر می‌شد.

It seemed like there was no end to it.

انگار پایانی برایش وجود نداشت.

One day, feeling frustrated and overwhelmed, she went to her father and said,

روزی از شدت ناامیدی و خستگی، نزد پدرش رفت و گفت:

“Dad, why do we have to learn? Why do we study?

«بابا، چرا باید درس بخوانیم؟ چرا باید یاد بگیریم؟

No matter how hard we try, problems always come our way.

هرچقدر هم که تلاش می‌کنیم، مشکلات همیشه سر راهمان هستند.

And as soon as we solve one, another one pops up.

تا یکی را حل می‌کنیم، یکی دیگر پیدایش می‌شود.

Is this what life is? No end to these problems. Will they follow us forever?”

یعنی زندگی همینه؟ مشکلی بی‌پایان؟ آیا همیشه با ما خواهند بود؟»

Her father didn’t respond right away. He simply said, “Come, let me show you something.”

پدرش بلافاصله جواب نداد. فقط گفت: «بیا، می‌خواهم چیزی نشانت بدهم.»

He led her to the kitchen where he had set up three different pots.

او دختر را به آشپزخانه برد، جایی که سه قابلمه‌ی متفاوت آماده کرده بود.

He filled them with water and put them on the stove to boil.

در هرکدام آب ریخت و آن‌ها را روی اجاق گذاشت تا بجوشند.

Then he placed an egg in one pot, a potato in another, and some coffee beans in the third.

سپس در یکی تخم‌مرغ انداخت، در دیگری سیب‌زمینی، و در سومی دانه‌های قهوه.

After a while, when the water had boiled, he turned off the stove and said, “Now look closely.”

بعد از مدتی، وقتی آب‌ها به جوش آمدند، اجاق را خاموش کرد و گفت: «حالا با دقت نگاه کن.»

The young girl looked at the egg, at the potato, and at the coffee beans.

دختر جوان به تخم‌مرغ، سیب‌زمینی و دانه‌های قهوه نگاه کرد.

The potato, once firm and strong, had softened and become mushy.

سیب‌زمینی که قبلاً سفت و محکم بود، حالا نرم و شل شده بود.

The egg, which had been fragile, had become hard on the inside.

تخم‌مرغی که قبلاً شکننده بود، حالا درونش سفت شده بود.

But the coffee beans, they had transformed the water.

اما دانه‌های قهوه، آب را دگرگون کرده بودند.

It was no longer just plain water. It was dark, rich, full of flavor.

دیگر فقط آب ساده نبود؛ تیره، غلیظ و پُر از طعم شده بود.

Her father looked at her and said, “This is how life’s problems are.”

پدرش به او نگاه کرد و گفت: «مشکلات زندگی همین‌طور هستند.»

Some people, like the potato, become weak and fall apart when faced with challenges.

بعضی‌ها مثل سیب‌زمینی هستند؛ وقتی با سختی روبه‌رو می‌شوند، ضعیف می‌شوند و از هم می‌پاشند.

Others, like the egg, become tough on the outside, but lose their true essence on the inside.

برخی دیگر مثل تخم‌مرغ می‌شوند؛ از بیرون سخت و سرسخت، اما از درون پوچ و تغییر یافته.

But the best ones are like the coffee beans.

اما بهترین‌ها مثل دانه‌های قهوه هستند.

No matter how hot the water gets, they don’t change. Instead, they changed the water around them.

مهم نیست آب چقدر داغ باشد، آن‌ها تغییر نمی‌کنند؛ بلکه اطرافشان را تغییر می‌دهند.

He pointed to the darkened water in the pot and said, “Look at the difference the coffee beans made.”

او به آب تیره‌ی قابلمه اشاره کرد و گفت: «ببین دانه‌های قهوه چه تفاوتی ایجاد کردند.»

They didn’t let the heat affect them. They didn’t let the problem define them. They changed the situation.”

اجازه ندادند گرما آن‌ها را تغییر دهد. نگذاشتند مشکل آن‌ها را تعریف کند. آن‌ها شرایط را تغییر دادند.»

He looked at her and asked, “So, my dear, which one are you? the potato, the egg, or the coffee bean?”

سپس به دخترش نگاه کرد و پرسید: «خب عزیزم، تو کدام یکی هستی؟ سیب‌زمینی، تخم‌مرغ یا دانه‌ی قهوه؟»

The young girl, understanding now, smiled.

دختر جوان که حالا متوجه شده بود، لبخند زد.

She realized that no matter what came her way, she had the power to decide how she would face it.

او فهمید که مهم نیست چه چیزی سر راهش بیاید، این خودش است که انتخاب می‌کند چگونه با آن روبه‌رو شود.

Life will always throw problems at you. Big ones, small ones, problems that may seem endless.

زندگی همیشه مشکلاتی سر راهت می‌اندازد؛ بزرگ، کوچک، و گاهی بی‌پایان.

There will be times when it feels like no matter how hard you try, another challenge will show up.

زمان‌هایی می‌رسد که حس می‌کنی هرچقدر هم تلاش کنی، باز یک چالش دیگر پیدایش می‌شود.

But how you respond, that’s where your power lies.

اما قدرت واقعی تو در نحوه‌ی واکنش توست.

You can be like the potato, letting life soften you, breaking you down when things get tough.

می‌توانی مثل سیب‌زمینی باشی، بگذاری زندگی تو را نرم و متلاشی کند.

You can be like the egg, looking strong on the outside, but letting the pressure harden you on the inside.

می‌توانی مثل تخم‌مرغ باشی، از بیرون قوی به نظر برسی اما از درون سفت و سخت شوی.

Or you can be like the coffee bean.

یا می‌توانی مثل دانه‌ی قهوه باشی.

You can choose to face every challenge with strength and resilience.

می‌توانی انتخاب کنی که با قدرت و استقامت با هر چالشی روبه‌رو شوی.

You can take what life gives you and use it to change your world.

می‌توانی آنچه زندگی به تو می‌دهد را بگیری و با آن دنیایت را تغییر دهی.

So the next time life tests you, ask yourself, which one am I going to be? The choice is yours.

پس دفعه‌ی بعدی که زندگی تو را آزمود، از خودت بپرس: من می‌خواهم کدام یک باشم؟ انتخاب با توست.

You are stronger than you think. And remember, every challenge is an opportunity to grow.

تو قوی‌تر از آنی هستی که فکر می‌کنی. و یادت باشد، هر چالش فرصتی برای رشد است.

Keep moving forward. Keep transforming. You’ve got this.

به راهت ادامه بده. به تغییر ادامه بده. تو از پسش برمیای.