when I do and when I’ve done if and when

درس ۲۵ کتاب English Grammar in Use درباره‌ی تفاوت استفاده از عبارت‌های when I do و when I’ve done هست و اینکه چطور با کلمه‌ی if ترکیب می‌شن. این فصل بهتون یاد می‌ده که چه موقع باید از زمان حال ساده (مثل when I do) استفاده کنید و چه موقع باید سراغ زمان حال کامل (مثل when I’ve done) برید.

این موضوع به‌ویژه توی مکالمه‌های روزمره خیلی مهمه، چون استفاده درست از این عبارت‌ها باعث می‌شه صحبت‌هاتون طبیعی‌تر و حرفه‌ای‌تر به نظر برسه. در واقع، یادگیری این نکته کمک می‌کنه تا بتونید وقتی دارید درباره‌ی کارهایی که قراره انجام بشن یا بعد از اتمامشون صحبت می‌کنید، دقیق‌تر و واضح‌تر منظور خودتون رو برسونید.

Part A:

Amy is on a train. She’s calling a friend

امی توی قطاره. داره به یکی از دوستاش زنگ می‌زنه.

‘I’ll call you again later when I arrive’ is a sentence with two parts:

«بعداً وقتی برسم دوباره بهت زنگ می‌زنم» یه جمله‌ است که از دو قسمت تشکیل شده:

The main part: I’ll call you again later

قسمت اصلی: «بعداً دوباره بهت زنگ می‌زنم»

And when … : when I arrive

و قسمت بعدی «وقتی که…»: «وقتی که برسم»

زمان جمله  آینده‌ست، ولی امی می‌گه:

… when I arrive (not when I will arrive)

«وقتی که برسم» (نه «وقتی که خواهم رسید»)

ما می‌گیم

When I do something (not will do)

وقتی که کاری رو انجام می‌دم (نه انجام خواهم داد)

When something happens (not will happen)

وقتی که اتفاقی می‌افته (نه اتفاق خواهد افتاد)

چندتا مثال دیگه:

We’ll go out when it stops raining. (not when it will stop)

می‌ریم بیرون وقتی که بارون بند بیاد. (نه وقتی که بارون خواهد ایستاد)

When you are here again, you must come and see us. (not When you will be)

وقتی دوباره اینجا بودی، باید بیای و ما رو ببینی. (نه وقتی که خواهی بود)

Don’t forget to lock the door when you go out. (not will go)

فراموش نکن در رو قفل کنی وقتی می‌ری بیرون. (نه وقتی که خواهی رفت)

همین قانون برای کلمات while / before / after / as soon as / until هم صدق می‌کنه:

What are you going to do while I’m away? (not while I will be)

می‌خوای چی کار کنی وقتی من نیستم؟ (نه وقتی که خواهم بود)

Before you go, there’s something I want to ask you.

قبل از اینکه بری، یه چیزی هست که می‌خوام ازت بپرسم.

Wait here until I come back. Or … till I come back.

اینجا منتظر بمون تا برگردم.

Part B :

می‌تونی بعد از کلمات when / after / until / as soon as از حال کامل (have done) هم استفاده کنی:

Can I have the newspaper when you’ve finished with it?

میشه روزنامه رو بهم بدی وقتی خوندیش؟

Don’t say anything while Ian is here. Wait until he has gone.

وقتی ایان اینجاست چیزی نگو. صبر کن تا بره.

از حال کامل زمانی استفاده می‌کنیم تا نشون بدیم یه کار قبل از کار دیگه‌ای تموم شده. این دوتا کار همزمان اتفاق نمی‌افتن:

When I’ve phoned Kate, we can go out. (= first I’ll phone Kate and after that we can go out)

وقتی به کیت زنگ زدم، می‌تونیم بریم بیرون. (یعنی اول به کیت زنگ می‌زنم و بعدش می‌تونیم بریم بیرون)

اگه دوتا کار همزمان اتفاق می‌افتن از حال کامل استفاده نکن :

When I phone Kate, I’ll ask her about the party. (not when I’ve phoned)

وقتی به کیت زنگ می‌زنم، درباره مهمونی ازش می‌پرسم. (نه «وقتی که زنگ زدم»)

خیلی وقتا می‌تونیم هم از حال ساده هم از حال کامل استفاده کنیم :

I’ll come as soon as I finish.

میام همین که تموم کنم.

یا

I’ll come as soon as I’ve finished.

میام همین که تموم کرده باشم.

You’ll feel better after you have something to eat.

حالت بهتر میشه بعد اینکه یه چیزی بخوری.

یا

You’ll feel better after you’ve had something to eat.

حالت بهتر میشه بعد اینکه یه چیزی خورده باشی.

Part C :

If و when

بعد از if معمولاً از حال ساده (مثل if I do / if I see) برای آینده استفاده می‌کنیم:

I’ll be angry if it happens again. (not if it will happen)

اگه دوباره اتفاق بیفته، عصبانی می‌شم.

Hurry up! If we don’t hurry, we’ll be late.

عجله کن! اگه عجله نکنیم، دیر می‌رسیم.

از if (نه when) برای چیزهایی استفاده می‌کنیم که ممکنه اتفاق بیفتن (یا نیفتن):

If it is raining this evening, I won’t go out. (not when it is raining)

اگه امشب بارون بیاد، نمی‌رم بیرون. (نه «وقتی که بارون میاد»)

Don’t worry if I’m late tonight. (not when I’m late)

نگران نباش اگه امشب دیر کردم. (نه «وقتی دیر می‌کنم»)

If they don’t come soon, I’m not going to wait for them.

اگه زود نیان، منتظرشون نمی‌مونم.

از when برای چیزهایی که حتماً اتفاق می‌افتن استفاده می‌کنیم. مقایسه کن:

I might go out later. (it’s possible) If I go out, I’ll get some bread.

ممکنه بعداً برم بیرون. (یعنی ممکنه) اگه برم بیرون، یه کم نون می‌گیرم.

I’m going out later. (for sure) When I go out, I’ll get some bread.

قطعاً بعداً می‌رم بیرون. (یعنی حتماً) وقتی می‌رم بیرون، یه کم نون می‌گیرم.

اگه می‌خواید صحبت کردنتون مثل نیتیوها طبیعی به نظر برسه، باید زبان رو مثل خودشون یاد بگیرید و یه بانک پر و پیمون از لغات و اصطلاحاتی داشته باشید که توی انگلیسی روزمره و محاوره‌ای استفاده می‌شن.

توی این کتاب انگلیسی واقعی آمریکایی، کلی اصطلاح و عبارت رو معرفی کردم که همشون توی انگلیسی واقعی به کار می‌رن و بهتون کمک می‌کنن مثل نیتیوها حرف بزنید.

پاسخنامه تمرین درس 25 ام

25.1

2. we’ll let

3. starts

4. it changes

5. I’ll make

6. I’m 40

7. I’ll wait

8. he grows up

9. you’re

10. is

11. will be

12. you’ve had

25.2

2. she goes

3. you know

4. I’ll wait / I will wait … you’re / you are

5. Will you still be … I get

6. there are … I’ll let / I will let

7. You won’t recognise / You will not recognise … you see

8. you need … I’m / I am

25.3

2. it gets dark

3. you decide or you’ve decided / you have decided

4. you’re in Hong Kong / you go to Hong Kong

5. build the new road or ’ve built the new road / have built the new road

6. she apologises or she’s apologised / she has apologised

25.4

2. if              3. If

4. when       5. If

6. When       7. if

8. if

will and shall – part 1

درس بیست و یکم از کتاب “English Grammar in Use” به بررسی استفاده از “will” و “shall” در زبان انگلیسی می‌پردازد. این دو فعل مدلهایی هستند که برای بیان آینده در زبان انگلیسی استفاده می‌شوند، هرچند با تفاوت‌هایی که در کاربرد آن‌ها وجود دارد.

“Will” به عنوان یک فعل کمکی برای بیان آینده و تصمیم‌گیری فوری استفاده می‌شود، مانند بیان نقطه نظر شخص درباره آینده یا اظهار فرمایشات عمومی.

“Shall” به عنوان یک فعل کمکی معمولاً برای بیان پیشنهاد، درخواست، یا تعهدات شخصی استفاده می‌شود، به ویژه در زمانی که صحبت از آینده نزدیک یا فرمال تر است.

در این درس، ما به تفاوت‌ها و موارد کاربردی این دو فعل مدل خواهیم پرداخت و نمونه‌هایی از استفاده‌های آن‌ها را خواهیم دید تا بتوانیم بهترین شکل ممکن را برای بیان آینده در مکالمات خود انتخاب کنیم.

Part A:

ما از “I’ll” وقتی استفاده می‌کنیم که تازه تصمیم گرفته‌ایم کاری انجام بدیم.

“Oh, I left the door open. I’ll go and shut it.”

“اوه، در رو باز گذاشتم. می‌رم و می‌بندمش.”

“What would you like to drink?” “I’ll have orange juice, please.”

“چی دوست داری بنوشی؟” “یه آب پرتقال لطفاً.”

“Did you call Max?” “Oh no, I forgot. I’ll call him now.”

“به مکس  زنگ زدی؟” “اوه نه، یادم رفت. الان بهش زنگ می‌زنم.”

ما از زمان حال ساده (مثل I do یا I go) تو این جمله‌ها استفاده نمی‌کنیم:

“I’ll phone him now.” (not “I phone him now”)

الان بهش زنگ می‌زنم.

ما معمولاً از … I think I’ll … / I don’t think I’ll (فکر کنم یا فکر نکنم) استفاده می‌کنیم:

I’m a little hungry. I think I’ll have something to eat.

یکم گشنمه. فکر کنم یه چیزی بخورم.

I don’t think I’ll go out tonight. I’m too tired.

فکر نکنم امشب برم بیرون. خیلی خسته‌ام.

توی انگلیسی محاوره‌ای، “will not” معمولاً به “won’t” تبدیل می‌شه:

I can see you’re busy, so I won’t stay long. (= I will not stay long)

می‌بینم که سرت شلوغه، پس زیاد نمی‌مونم.

Part B :

ما معمولاً از “I’ll” تو این موقعیت‌ها استفاده می‌کنیم:

پیشنهاد دادن برای انجام کاری

That bag looks heavy. I’ll help you with it. (not I help)

به نظر میاد کیفت سنگینه. من کمکت می‌کنم.

قبول کردن انجام کاری

A: Can you give Tom this book?

می‌تونی این کتاب رو به تام بدی؟

B: Sure, I’ll give it to him when I see him this afternoon.

حتماً، بعدازظهر که دیدمش بهش می‌دم.

قول دادن برای انجام کاری

Thanks for lending me the money. I’ll pay you back on Friday.

مرسی که بهم پول قرض دادی. جمعه بهت پس می‌دم.

I won’t tell anyone what happened. I promise.

قول می‌دم به کسی نگم چی شده.

ما از “won’t” استفاده می‌کنیم وقتی کسی از انجام کاری امتناع می‌کنه:

I’ve tried to give her advice, but she won’t listen.

سعی کردم بهش مشاوره بدم، ولی گوش نمی‌کنه.

The car won’t start. (= the car ‘refuses’ to start)

ماشین روشن نمی‌شه. (یعنی ماشین “نمی‌خواد” روشن بشه)

“ ?(do something) Will you” یعنی لطفاً این کار رو انجام بده:

Will you please turn the music down? It’s too loud.

میشه لطفاً صدای موزیک رو کم کنی؟ خیلی بلنده.

Part C:

ما از “will” برای چیزهایی که از قبل تصمیم‌گیری یا برنامه‌ریزی شدن استفاده نمی‌کنیم:

I’m going on holiday next Saturday. (not I’ll go)

شنبه‌ی آینده می‌رم تعطیلات.

مقایسه کن:

I’m meeting Kate tomorrow morning. (decided before)

من فردا صبح با کیت قرار دارم. (از قبل تصمیم‌گیری شده)

A: I’ll meet you at half past ten, OK?

ساعت ۱۰:۳۰ می‌بینمت، اوکی؟

B: Fine. See you then. (decided now)

خیلی خوب، تا بعد. (الان تصمیم گرفته شد)

Part D:

ما بیشتر از “shall” تو سوالات “?… shall I … ?” / “shall we”  استفاده می‌کنیم.

ما از “?… shall I … ?” / “shall we” برای پرسیدن اینکه انجام دادن کاری اوکیه یا برای پیشنهاد گرفتن استفاده می‌کنیم:

Shall I open the window? (= do you want me to open it?)

پنجره رو باز کنم؟ (یعنی می‌خوای پنجره رو باز کنم؟)

I’ve got no money. What shall I do? (= what do you suggest?)

من هیچ پولی ندارم. چیکار کنم؟ (پیشنهادی داری؟)

‘Shall we go?’ ‘Just a minute. I’m not ready yet.’

«بریم؟» «یه لحظه صبر کن. هنوز آماده نیستم.»

‘Where shall we have lunch?’ ‘Let’s go to Marino’s.’

«کجا ناهار بخوریم؟» «بیا بریم مارینو.»

“ ?…  shall I” رو با ” ?… will you ” مقایسه کن:

Shall I shut the door? (= do you want me to shut it?)

در رو ببندم؟ (یعنی می‌خوای من در رو ببندم؟)

Will you shut the door? (= I want you to shut it)

در رو می‌بندی؟ (یعنی می‌خوام تو در رو ببندی)

ما با استفاده از روش‌های نوین و جذاب، یادگیری زبان انگلیسی را برای شما به یک تجربه لذت‌بخش تبدیل کرده‌ایم. در دوره جامع 13 ماهه مکالمه آنلاین، نه تنها گرامر و لغات جدید رو یاد می‌گیرید، بلکه مهارت‌های مکالمه خودتون رو در شرایط واقعی تقویت می‌کنید.

پاسخنامه

21.1

2. I’ll turn / I’ll switch / I’ll put

3. I’ll check

4. I’ll do

5. I’ll show

6. I’ll have

7. I’ll stay / I’ll wait

8. I’ll try

21.2

2. I think I’ll go to bed.

3. I think I’ll go for a walk.

4. I don’t think I’ll have (any) lunch.

5. I don’t think I’ll go swimming today.

21.3

3. I’ll meet

4. I’ll stay

5. I’m having

6. I won’t forget

7. we’re going

8. Are you doing

9. Will you do

10. Do you go

11. won’t tell

12. I’ll do

21.4

2. Where shall we go (on holiday)?

3. Shall I buy it?

4. Shall we get a taxi (or) (shall we) walk?

5. What shall I give/buy/get Helen (for her birthday)?

6. What time shall we meet?

used to (do)

درس 18 کتاب English Grammar in Use به موضوع “used to (do)” اختصاص دارد. در این بخش، از این ساختار برای صحبت کردن درباره‌ی کارهایی استفاده می‌شود که در گذشته به‌طور مداوم انجام می‌دادیم اما اکنون دیگر انجام نمی‌دهیم. به عبارت دیگر، “used to” به رفتارها و عادت‌های گذشته اشاره دارد.

نکات کلیدی:

1. “used to” برای توصیف عادات و رویدادهای گذشته: این ساختار برای بیان کارهایی است که در گذشته به‌طور مرتب انجام می‌گرفت ولی دیگر تکرار نمی‌شوند.

مثال:

I used to play football every weekend when I was younger.

(من در جوانی هر آخر هفته فوتبال بازی می‌کردم، ولی حالا دیگر این کار را نمی‌کنم.)

2. “used to” برای توصیف حالت‌های گذشته: همچنین از این ساختار می‌توان برای توصیف وضعیت‌ها یا شرایطی که در گذشته وجود داشته و اکنون تغییر کرده‌اند، استفاده کرد.

مثال:

There used to be a cinema in this town, but it closed down a few years ago.

(قبلاً در این شهر یک سینما وجود داشت، ولی چند سال پیش تعطیل شد.)

Part A:

Nicola doesn’t travel much these days.

نیکولا این روزا زیاد سفر نمی‌کنه.

She prefers to stay at home.

ترجیح می‌ده خونه بمونه.

But she used to travel a lot.

ولی قبلا زیاد سفر می‌کرد.

She used to go away two or three times a year.

قبلا سالی دو سه بار می‌رفت سفر.

She used to travel a lot = she travelled often in the past, but she doesn’t do this any more.

قبلا زیاد سفر می‌کرد = قبلا زیاد سفر می‌رفت، ولی دیگه این کارو نمی‌کنه.

Part B :

I used to do something = I did it often in the past, but not any more:

من قبلا یه کاری رو انجام می‌دادم = قبلا زیاد انجامش می‌دادم، ولی دیگه نه:

I used to play tennis a lot, but I don’t play very much now.

من قبلا خیلی تنیس بازی می‌کردم، ولی الان زیاد بازی نمی‌کنم.

David used to spend a lot of money on clothes. These days he can’t afford it.

دیوید قبلا خیلی پول لباس می‌داد. این روزا دیگه نمی‌تونه از پسش بربیاد.

‘Do you go to the cinema much?’ ‘Not now, but I used to.’ (= I used to go)

“زیاد سینما میری؟” “الان نه، ولی قبلا می‌رفتم.”

ما همچنین از used to برای چیزایی استفاده می‌کنیم که قبلا درست بودن، ولی الان دیگه نیستن:

This building is now a furniture shop. It used to be a cinema.

این ساختمون الان یه مغازه مبلمانه. قبلا یه سینما بود.

I used to think Mark was unfriendly, but now I realise he’s a very nice person.

من قبلا فکر می‌کردم مارک آدم سردیه، ولی الان فهمیدم آدم خیلی خوبیه.

I’ve started drinking coffee recently. I never used to like it before.

من تازگیا شروع کردم به قهوه خوردن. قبلا اصلا دوست نداشتم.

Lisa used to have very long hair when she was a child.

لیزا وقتی بچه بود موهاش خیلی بلند بود.

Part C:

‘I used to do something’ is past. There is no present. You cannot say ‘I use to do’.

“قبلا یه کاری رو انجام می‌دادم” برای گذشته‌ست. برای زمان حال نیست. نمی‌تونی بگی “من عادت دارم یه کاری رو انجام بدم.”

برای حرف زدن درباره حال، از زمان حال ساده استفاده می‌کنیم (مثلا: I do).

We used to live in a small village, but now we live in a city.

ما قبلا تو یه دهکده کوچیک زندگی می‌کردیم، ولی الان تو شهر زندگی می‌کنیم.

There used to be four cinemas in the town. Now there is only one.

قبلا تو شهر چهار تا سینما بود. الان فقط یه دونه مونده.

Part D:

فرم سوالی معمولی اینه: ? …did (you) use to

Did you use to eat a lot of sweets when you were a child? (= did you do this often?)

وقتی بچه بودی زیاد شیرینی می‌خوردی؟ (= آیا این کارو زیاد می‌کردی؟)

فرم منفی به صورت … didn’t use to هست (used not to … هم ممکنه):

I didn’t use to like him. (or I used not to like him.)

من قبلا ازش خوشم نمی‌اومد. (یا: من قبلا ازش خوشم نمی‌اومد.)

Part E:

مقایسه کن I used to do و I was doing:

I used to watch TV a lot. (= I watched TV often in the past, but I don’t do this any more)

من قبلا زیاد تلویزیون تماشا می‌کردم. (= تو گذشته زیاد تلویزیون می‌دیدم، ولی دیگه این کارو نمی‌کنم)

I was watching TV when Rob called. (= I was in the middle of watching TV)

داشتم تلویزیون می‌دیدم که راب زنگ زد. (= وسط تماشای تلویزیون بودم)

Part F:

I used to do و I am used to doing رو با هم قاطی نکن (به درس ۶۱ نگاه کن). ساختار و معانیشون فرق داره:

I used to live alone. (= I lived alone in the past, but I no longer live alone.)

من قبلا تنها زندگی می‌کردم. (= قبلا تنها زندگی می‌کردم، ولی دیگه تنها زندگی نمی‌کنم.)

I am used to living alone. (= I live alone, and it’s not a problem for me because I’ve lived alone for some time.)

من به تنها زندگی کردن عادت دارم. (= الان تنها زندگی می‌کنم و برام مشکلی نیست چون مدتیه اینطوری زندگی می‌کنم.)

یادگیری زبان جدید مثل باز کردن دری به روی یه دنیای تازه‌ست! با دونستن یه زبان دیگه، می‌تونی راحت‌تر با آدمای جدید ارتباط بگیری، سفر کنی، شغل‌های بهتر پیدا کنی، و حتی فیلم‌ها و کتاب‌های زیان اصلی رو بدون زیرنویس و ترجمه بخونی.

حالا اگه بخوای به هدفت برسی و یه زبان رو سریع و راحت یاد بگیری، دوره‌های ما دقیقاً همون چیزیه که نیاز داری! با ما یادگیری زبان رو قدم به قدم و تو فضای دوستانه‌ای تجربه می‌کنی. فرقی نداره از کجا شروع کنی، ما اینجاییم تا کمکت کنیم تا به نتیجه‌ای که می‌خوای برسی.

پاسخنامه تمرین های درس هجدهم

18.1

2. used to have/ride

3. used to live

4. used to be

5. used to eat/like/love

6. used to take

7. used to be

8. used to work

18.2

2. used

3. used to be

4. did

5. used to

6. use

7. to

8. be able

9. didn’t

18.3

2–6

• She used to be very lazy, but she works very hard these days.

• She didn’t use to like cheese, but she eats lots of cheese now. or She used not to like cheese, but …

• She used to play the piano, but she hasn’t played the piano for a long time. / … played it for a long time.

• She didn’t use to drink tea, but she likes it now. or She used not to drink tea, but …

• She used to have a dog, but it died two years ago

18.4

Example answers:

3. I used to be a vegetarian, but now I eat meat sometimes.

4. I used to watch TV a lot, but I don’t watch it much now.

5. I used to hate getting up early, but now it’s no problem.

7. I didn’t use to drink coffee, but I drink it every day now.

8. I didn’t use to like hot weather, but now I love it