Value of Time
Value of Time
ارزش زمان
Once upon a time in a small village
یکی بود، یکی نبود. تو یه ده کوچیک.
There lived a boy named Rohan
یه پسر به اسم روهان زندگی می‌کرد.
Rohan was known for his laziness and lack of ambition
روهان به خاطر تنبلی و بی‌هدفی معروف بود.
He had a habit of wasting time and procrastinating on important tasks despite the constant advice from his family and friends to value time
عادت داشت وقتش رو تلف کنه و کارهای مهم رو عقب بندازه، با اینکه همیشه خانواده و دوستاش بهش می‌گفتن که قدر زمان رو بدونه.
Rohan didn’t seem to understand its importance
ولی روهان اصلاً اهمیت زمان رو نمی‌فهمید.
One sunny day
یه روز آفتابی
A wise old man named Mr Gupta arrived in the village. He was known for his wisdom and ability to solve people’s problems
یه پیرمرد دانا به اسم آقای گوپتا وارد ده شد. اون به خاطر خردش و توانایی حل مشکلات مردم معروف بود.
Word quickly spread and soon Rohan heard about the arrival of Mr Gupta. Curiosity peaked
خیلی زود خبرش تو ده پخش شد و روهان هم شنید که آقای گوپتا اومده. کنجکاویش گل کرد.
He decided to seek the old man’s guidance
تصمیم گرفت از آقای گوپتا راهنمایی بگیره.
Rohan approached Mr Gupta, who was sitting under a large banyan tree with a respectful bow
روهان با احترام به آقای گوپتا که زیر یه درخت بانیان بزرگ نشسته بود، نزدیک شد و تعظیم کرد.
He asks, “Sir, I’ve been told that you possess great wisdom. Can you please guide me on how to make the most of my life?”
گفت: «آقا، شنیدم که شما خیلی دانا هستید. می‌تونید بهم بگید چطور می‌تونم بهترین استفاده رو از زندگیم ببرم؟»
Mr Gupta smiled and nodded, understanding the young man’s struggle. He took out an hourglass from his bag and handed it to Rohan
آقای گوپتا لبخندی زد و سرش رو تکون داد، فهمید که روهان چه دردی داره. از کیفش یه ساعت شنی درآورد و داد به روهان.
”This hourglass symbolizes time,” he said. “Each grain of sand represents a precious moment of your life.”
گفت: «این ساعت شنی نماد زمانه. هر دونه شن یه لحظه ارزشمند از زندگیته.»
Rohan held the hourglass in his hands, feeling the weight of its significance
روهان ساعت شنی رو تو دستش گرفت و وزن معنیش رو حس کرد.
Now Mr Gupta continued, “I want you to imagine that each grain of sand falling through this hourglass is a wasted opportunity. Every time you procrastinate
آقای گوپتا ادامه داد: «حالا تصور کن که هر دونه شن که از این ساعت شنی می‌ریزه، یه فرصت از دست رفته‌ست. هر بار که تنبلی می‌کنی یا کاری رو به تعویق می‌اندازی، یه دونه شن از دستت می‌ره.»
Or waste time, a grain slips away forever.”
یا وقتت رو تلف می‌کنی، یه دونه شن برای همیشه از بین می‌ره.»
Rohan, realizing the gravity of his actions, listened intently as Mr Gupta continued, “Time is a precious gift, my boy
روهان به اهمیت حرف‌های آقای گوپتا پی برد و با دقت گوش می‌کرد. آقای گوپتا ادامه داد: «زمان یه هدیه باارزشه، پسرم.
It waits for no one. Every second that passes is a second you cannot retrieve
هیچ‌کس منتظرش نمی‌مونه. هر ثانیه‌ای که می‌گذره، دیگه برنمی‌گرده.
If you keep squandering it, you will wake up one day filled with regret.”
اگه همش وقتت رو هدر بدی، یه روز از خواب بیدار می‌شی و پر از پشیمونی می‌شی.»
Feeling a sense of urgency, Rohan asked, “But how can I change? How can I value time and make the most of it?”
روهان با حس اضطرار پرسید: «ولی چطور می‌تونم تغییر کنم؟ چطور می‌تونم قدر زمان رو بدونم و بهترین استفاده رو ازش ببرم؟»
Mr Gupta smiled warmly
آقای گوپتا با لبخند گرم جواب داد.
”It begins with small steps,” he said. “Start by setting goals and prioritizing your tasks
گفت: «تغییر با قدم‌های کوچیک شروع می‌شه. اول هدف‌هات رو مشخص کن و کارهات رو اولویت‌بندی کن.
Break them down into manageable parts
کارها رو به قسمت‌های کوچیک‌تر تقسیم کن.
And focus on completing them one by one. Learn to manage your time effectively
و یکی‌یکی انجامشون بده. یاد بگیر که چطور زمانت رو درست مدیریت کنی.
Remember, success comes to those who understand the value of time.”
یادت باشه، موفقیت مال کساییه که قدر زمان رو می‌دونن.»
Rohan took the old man’s advice to heart and decided to change his ways
روهان حرف‌های پیرمرد رو به دل گرفت و تصمیم گرفت تغییر کنه.
He began by organizing his daily routine, setting specific time frames for different activities. He eliminated distractions
شروع کرد به برنامه‌ریزی روزانه، برای هر کاری زمان مشخصی تعیین کرد و حواس‌پرتی‌ها رو کنار گذاشت.
And focused solely on the task at hand. Gradually, Rohan noticed a positive shift in his life
روی کارهاش تمرکز کرد و کم‌کم تغییرات مثبتی تو زندگیش دید.
Days turned into weeks and weeks into months
روزها تبدیل به هفته و هفته‌ها تبدیل به ماه شدن.
Rohan’s newfound dedication and discipline paid off. He accomplished tasks that he had been putting off for years
تعهد و انضباط جدیدش جواب داد و کارهایی رو که سال‌ها عقب انداخته بود، انجام داد.
He pursued his passions and discovered hidden talents
به دنبال علاقه‌مندی‌هاش رفت و استعدادهای پنهانش رو کشف کرد.
The villagers marveled at the remarkable transformation they witnessed in Rohan
اهالی ده از تغییر شگفت‌انگیز روهان تعجب کردن.
Over time, Rohan realized that the true power of time lay not just in accomplishing tasks but in nurturing relationships
روهان کم‌کم فهمید که قدرت واقعی زمان فقط توی انجام کارها نیست، بلکه توی پرورش روابط هم هست.
He spent quality time with his family and friends, appreciating the moments they shared
وقت باکیفیتی رو با خانواده و دوستانش گذروند و قدر لحظه‌هایی که باهاشون بود رو دونست.
He understood that time was a limited resource, and every second spent in the company of loved ones was a treasure. Years passed and
فهمید که زمان یه منبع محدوده و هر ثانیه‌ای که با عزیزانش می‌گذرونه، یه گنج واقعیه. سال‌ها گذشت و…
Rohan grew old. His village honored him for his remarkable achievements and his wise use of time
روهان پیر شد. دهکده به خاطر دستاوردهای مهم و استفاده عاقلانه‌اش از زمان ازش تجلیل کرد.
He shared his journey with the younger generation, urging them to cherish every passing moment and make the most of their lives
داستان زندگیش رو با نسل‌های جوان‌تر به اشتراک گذاشت و ازشون خواست که قدر هر لحظه رو بدونن و بهترین استفاده رو از زندگیشون ببرن.
Rohan’s story spread far and wide, inspiring countless individuals to reevaluate their relationship with time
داستان روهان همه‌جا پخش شد و الهام‌بخش خیلی‌ها شد تا دوباره به زمان فکر کنن.
People began to understand that time was not just a mere commodity but a precious gift that needed to be treasured
مردم فهمیدن که زمان فقط یه کالا نیست، بلکه یه هدیه باارزشه که باید قدرش رو دونست.
And so, the village thrived under the wisdom of Mr Gupta and the transformed life of Rohan, reminding everyone of the importance of time and the power it held to shape their destinies
به این ترتیب، دهکده زیر خرد آقای گوپتا و زندگی تغییر یافته‌ی روهان رشد کرد و به همه یادآوری کرد که زمان چقدر مهمه و چطور می‌تونه سرنوشت‌ها رو شکل بده.
