DAY OF THE DEAD

DAY OF THE DEAD

I arrive in Guatemala on The Day of the Dead, November 1st. I’m curious about this holiday, so I go to the cemetery to see what’s happening. What I find is quite interesting. The atmosphere is like a party. There are people everywhere. Families are sitting around the graves of their dead ancestors. They clean the graves and add fresh flowers. I walk through the cemetery and admire the beauty of all the colorful flowers.

There is also color in the sky, because many kids are flying kites. Some families are having a picnic next to the graves. They eat, drink, and chat together. People laugh and smile. In the Unites States, cemeteries are always somber. We certainly never have festivals or parties next to graves. We don’t laugh or play music or fly kites in cemeteries either.

I find that I prefer the Guatemalan approach. I like the way they remember and celebrate those who have passed away. I like that they acknowledge death, instead of denying it the way Americans do. I like that there is life, as well as death, in their cemeteries. Guatemalans call it “The Day of the Dead”, but it is also a day to appreciate life.

روز مردگان

روز اول نوامبر – روز مردگان – به گواتمالا می رسم. خیلی در مورد این تعطیلی کنجکاو هستم، بنابراین به قبرستان می روم تا ببینم چه اتفاقی می افتد. چیزی که متوجه می شوم خیلی جالبه. فضای اونجا مثل یک مهمانی است. مردم همه جا هستند. خانواده ها دور قبر اجداد در گذشته خود نشسته اند. قبرها را تمیز می کنند و گلهای تازه می گذارند. من در سراسر قبرستان قدم می زنم و زیبایی این همه گلهای رنگارنگ را تحسین می کنم.

آنها قبور را تمییز می کنند و گلهای تازه اضافه می کنند.

آسمان هم رنگی است چون بچه ها بادبادک هوا می کنند. برخی خانواده ها در کنار قبرها پیک نیک برپا می کنند. آنها می خورند، می آشامند و با هم صحبت می کنند. افراد می خندند و لبخند می زنند. در ایالات متحده قبرها غم انگیزند. ما هیچ وقت در کنار قبر ها جشن و مهمانی برگزار نمی کنیم. همچنین هیچ وقت در قبرستان ها نمی خندیم یا موسیقی نمی نوازیم یا بادبادک هوا نمی کنیم. من می فهمم که شیوه گواتمالا را ترجیح می دهم. من شیوه ای که آنها از درگذشتگان خود یاد می کنند و برایشان جشن می گیرند را دوست دارم. این که آنها از مردگان تقدیر می کنند را دوست دارم، به عوض اینکه آمریکایی ها آنها را انکار می کنند. اینکه در قبرستانهای آنها هم زندگی جاری است هم مرگ را دوست دارم. مردم گواتمالا این روز را “رزو مردگان” می نامند، اما به نظرم روز قدردانی از زندگی نیز هست.

LEXICAL BANK